Ξέρει που πονάει κάθε τραγούδι

Συνέντευξη στον Σωτήρη Μπέκα, για το περιοδικό "Δίφωνο",  επ' ευκαιρία αφιερωματος στον Χρόνη Αηδονίδη, τεύχος Νοεμβρίου 2009:

"Στη Νεκταρία Καραντζή, μια νέα κοπέλα με καταγωγή από τηΛακωνία και καταβολές από το αστικό περιβάλλον της Αθήνας, βρήκε ο Χρόνης Αηδονίδης το καταλληλότερο πρόσωπο για να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του.

---

- Τι είναι το πιο σημαντικό από αυτά που αποκόμισες ως μαθήτρια και ερμηνεύτρια στο πλευρό του Χρόνη Αηδονίδη;
Ο Χρόνης Αηδονίδης, με τη φωνή του, αποκαλύπτει τη βαθύτερη αξία της παραδοσιακής μουσικής. Το παραδοσιακό τραγούδι, επειδή δεν είναι δημιούργία ενός ανθρώπου, αλλά συνδημιουργγία γενεών, κουβαλά την ευλογία όλων αυτών των ψυχών, που ΄παφησαν το αποτύπωμά τους ανά τους αιώνες σ' αυτό, ζωντανά, όπως σε μια προσευχή. Είναι πύλη ζωντανής επικοινωνίας με το παρελθόν. Γίνεται ο ίδιο ο ήχος της φωνής παππούδων και προπαππούδων μας. Αυτό όμως το νιώθεις μόνο όταν το ακούς από κάποιον που μπορεί να το μεταδώσει. Τον ακούω συχνά που λέει:" γνωρίζω που πονάει κάθε τραγούδι". Δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιεί το ρήμα "πονάω". Σίγουρα ξέρει και που πονάει και που χαμογελάει κάθε τραγούδι.

- Πως θα χαρακτήριζες τον δάσκαλο Χρόνη Αηδονίδη;
Είναι γενναιόδωρος. Μοιράζεται με το μαθητή του όλα όσα γνωρίζει, χωρίς να φοβάτια μην του κλέψουν τα μυστικά, όπως δυστυχώς γίνεται συνήθως. Κι αυτό το κάνει με αυτοθυσία. Θυμάμαι κάποιες μέρες που, μελετώντας πολλές ώρες μαζί μου, έκλεινε η φωνή του. Αυτό νομίζω πως τα λέει όλα. Είναι επίσης εξαιρετικά μεταδοτικός. Συχνά πυκνά, όλο θυμάται, με κάποι αφορμή και ένα ανέκδοτο... Έχει επίσης ξεχωριστή μέθοδο ενθάρρυνσης. Όταν άρχισα να μετέχω στις συναυλίες του, είχα πολύ άγχος. Εκείνος, για να με παρηγορήσει μετά, μου 'λεγε: "Α! αυτο΄δεν είναι τίποτα. Εγώ να δεις τι είχα πάθει". Και μου αφηγούνταν κάποια παλιά του ιστορία. Είναι επίσης δάσκαλος που δε θα τον ακούσεις ποτέ να πει "εγώ ξέρω". Αντίθετα λέει: "Η μουσική είναι ατέλειωτη. Εξήντα και πλέον χρόνια ασχολούμαι μαζί της και δεν τολμώ να πω ότι την έμαθα". Αυτό το "εγώ ξέρω" δε θέλει να το βλέπει στους  μαθητές του. Πέραν αυτών, είναι άνθρωπος με αρχοντιά και αξιοπρέπεια. Δεν ζητά ο ίδιος ποτέ τίποτα για τον εαυτό του. Ό,τι έχει κερδίσει, την αγάπη του κόσμου και των μαθητών του, την αναγνώριση, τις ξεχωριστές καλλιτεχνικές συνεργασίες, δεν τα επεδίωξε ποτέ αλλά του δόθηκαν, γι' αυτό που είναι. 

- Υπάρχει έτοιμο προς έκδοση ένα σημαντικό βιβλίο για οτν Χρόνη Αηδονίδη, το οποίο έχεις επιμεληθεί.
Πρόκειται για ένα λεύκωμα με την αυτοβιογραφία του Χρόνη Αηδονίδη, το οποίο βασίζεται σε ηχογραφημένες συνομιλίες μας από το 2003, όταν ξεκίνησα τα μαθήματα κοντά του.΄Θα συνοδεύεται από σπάνιο και ανέκδοτο ηχητικό υλικό και από ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του, που επιμελήθηκε η Νομαρχία Έβρου σε συνεργασία με την ΕΤ3. Το φροντίζουμε έτσι ώστε να περιέχει κυρίως το απόσταγμα της πολύτιμης και πολύχρονης εμπειρίας του στα καλλιτεχνικά και όχι μόνο θέματα. Μέσα σ' αυτό θα περιέχεται και το λεύκωμα που μου δώρισε αυτήν την Πρωτοχρονιά, με συμβουλές που αφορούν όλους τους μαθητές του."

Σημείωση:
To CD που συνόδευε το τεύχος ήταν αφιερωμένο στον Χρόνη Αηδονίδη, με τίτλο "Χρόνης Αηδονίδης, ο δάσκαλος της Παράδοσης"., με συλλογή κομματιών από υπάρχουσα δισκογραφία Σ' αυτό συμμετείχε η Νεκταρία με τραγούδια και βυζαντινούς ύμνους, εκ των οποίων δύο νέες ηχογραφήσεις τραγουδιών μαζί με τον Χρόνη Αηδονίδη: το τραγούδι της Σαμοθράκης "Κάτω στη Ρόδο, στο ροδονήσι" και το καθιστικό θρακιώτικο: "Άνοιξε χείλι μου, άνοιξε". Ειδικά για το τραγούδι αυτό, ο Χρόνης Αηδονίδη, στο ένθετο της έκδοσης προλόγισε :
"«Τώρα, στα 81 χρόνια μου, σιγοτραγουδώ την πρώτη στροφή του καθιστικού αυτού τραγουδιού, το οποίο ηχογράφησα για πρώτη φορά στα νιάτα μου, περίπου όταν ήμουν στην ηλικία της Νεκταρίας, και αφήνω τις υπόλοιπες στροφές να τις ερμηνεύσει εκείνη, όπως ο παππούς αφήνει στο εγγόνι του ό,τι έχει μάθει, για να το συνεχίσει και να το φυλάξει»